یادت میاد وقتی بهت گفتم چقدر دوست دارم
گفتی ببین من فرصت این قصه ها رو ندارم
یادت میاد با این جواب خسته شدم از زندگی
تو رفتی و من موندم ویه دنیا غرق تشنگی
تو رفتی و من موندم ویه دنیا غرق تشنگی
یادت میاد حتی یه بار دلت برای دلم نسوخت
چشات یه بار نگاهش و به چشم عاشقم ندوخت
یادت میاد تو رفتی و به آرزو هات رسیدی
رو رویاهام یه خط قرمز کشیدی
یادت میاد که عمر من وقف تو و پنجره بود
که افتادی از چشم من این بهترین خاطره بود
لا لا لا لا
یادت میاد تعبیر خواب من فقط جدایی بود
هر چی محبت دیده بودم از تو بی وفایی بود
هر چند که یادت نمیاد
اما می خوام دعا کنم
بر نمی گردی ولی من بازم می خوام صدات کنم
بر نمی گردی ولی من بازم می خوام صدات کنم
بر نمی گردی ولی من بازم می خوام صدات کنم
بر نمی گردی ولی من بازم می خوام صدات کنم

این روی عشقو نبین منم می تونم بد بشم
می تونم شکستن قلب تو رو بلد بشم
این روی خوبو نبین منم می تونم بگذرم
یا تلافی بکنم هرچی آوردی به سرم
همه چی تموم شده من از تو هیچی نمی خوام
به دلت وعده نده من دیگه پیشت نمیام
دیگه تو خواب ببینی بهت بگم دوست دارم
دیگه وقت اون رسیده تو رو تنها بذارم
تو به دل نگیر اگه دلم به دست غم اسیره
تو به دل نگیر اگه داره از عشقت پر می گیره
ساده بودم فکر می کردم کسی مثل تو نمیشه
تو به دل نگیر اگه باید برم که خیلی دیره
مگه تو نبودی که می گفتی می مونی باهام
منو دوست نداشتی و دروغ می گفتی تو چشام
تو نگات پیش من اما دلت جای دیگه ست
حیف این دل که عمری پای عشق تو نشست
من که باور نمی کردم بری از من دور بشی
حالا وقتش رسیده رو اسم من خط بکشی
تو رو تنها می ذارم با همه خاطره هام
من هنوز یاد توام اما سراغت نمیام
تو به دل نگیر اگه دلم به دست غم اسیره
تو به دل نگیر اگه داره از عشقت پر می گیره
ساده بودم فکر می کردم کسی مثل تو نمیشه
تو به دل نگیر اگه باید برم که خیلی دیره

مثل شبنم رو برگ گل دل تو سینه می زنه
هر لحظه امکان داره که از دست عشق بشکنه
بهتره تنها بمونم تا دیگه عشق نشم
این چه نوع انصافیه که قلب سنگ دارم تنه
ای هوای عاشقی از توی قلبم برو
خسته ام از زندگی دیگه نمی خوام تو رو
ای هوای عاشقی از توی قلبم برو
خسته ام از زندگی دیگه نمی خوام تو رو
آسمون تو همدلی کن با اشک چشمم ببار
نگذار تا احساس کنم که تنها شدم روزگار
خون گریه کردم هر زمان حس کردم عاشق شدم
آخر راه عاشقی یا غمه یا انتظار
ای هوای عاشقی از توی قلبم برو
خسته ام از زندگی دیگه نمی خوام تو رو
ای هوای عاشقی از توی قلبم برو
خسته ام از زندگی دیگه نمی خوام تو رو
ای هوای عاشقی از توی قلبم برو
خسته ام از زندگی دیگه نمی خوام تو رو

با قامت تکیده از عاشقی بریده
دردی درون سینه ، زخمی به دل کشیده
رفتم که دل تو سینه دوباره پابند بشه
شکسته های این دل دور از تو پیوند بشه
دور از تو پیوند بشه
دیدم نفس تو سینه داره بهونه تو
از یاد من نمیره محراب شونه تو
رفتم ولی نرفته یاد تو از سر من
هرگز نمیشه عشقی بعد از تو باور من
از تو گذشتم اما تو کیمیای عشقی
بر قامت شکستم تنها قبای عشقی
یاد فضای خالی میون آغوش من
گرمای تو گرفته دوباره تن پوش من
دنیای خاموش من
دیدم نفس تو سینه داره بهونه تو
از یاد من نمیره محراب شونه تو
رفتم ولی نرفته یاد تو از سر من
هرگز نمیشه عشقی بعد از تو باور من
بذار بیام که این بار قربونی تو باشم
حتی اگر که باید زندونی تو باشم
فریاد زدم کجایی ، در پشت سایه هایی
از یاد من نرفته چشمهای کهربایی
چشمهای کهربایی
دیدم نفس تو سینه داره بهونه تو
از یاد من نمیره محراب شونه تو
رفتم ولی نرفته یاد تو از سر من
هرگز نمیشه عشقی بعد از تو باور من
دیدم نفس تو سینه داره بهونه تو
از یاد من نمیره محراب شونه تو
رفتم ولی نرفته یاد تو از سر من
هرگز نمیشه عشقی بعد از تو باور من

 منو ببخش
منو ببخش که ندیده می گرفتم التماس اون نگاه نگرونو
منو ببخش که گرفتم جای دست عاشق تو، دست عشق دیگرونو
لایق عشق بزرگ تو نبودم، خورشید بانو، غافل از معجزه تو شد وجودم، اسیر جادو
منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم، منو بخشیدی و من چشمامو بستم
منو ببخش،  منو ببخش
تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم، که نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستم
منو ببخش، منو ببخش
- – -

 
آسمان چشم او آینه کیست
آن که  چون آینه با من روبرو بود
درد و نفرین درد و نفرین بر سفر باد
سرنوشت  این جدایی دست او بود
آه.....................................
گریه مکن که سرنوشت
گر مرا از تو  جدا کرد
عاقبت دلهای ما
با غم هم  آشنا کرد
با غم  هم آشنا کرد
چهره اش آینه کیست
آنکه با من  روبرو بود
درد و نفرین بر سفر
این گناه از  دست او بود
این گناه از دست او بود
ای شکسته خاطر من
روزگارت  شادمان باد
ای درخت پرگل من
نو بهارت  ارغوان باد
ای دلت خورشید خندان
سینه تاریک من
سنگ قبر  آرزو بود
سنگ  قبر آرزو بود
آنچه کردی با دل من
قصهُ سنگ و  سبو بود
من گلی پژمرده بودم
گر تو را صد رنگ و  بو بود
ای دلت خورشید خندان
سینه تاریک من
سنگ قبر آرزو بود
سنگ قبر آرزو بود
ای شکسته خاطر من
روزگارت شادمان باد
ای درخت پرگل من
نو بهارت  ارغوان باد
ای دلت خورشید خندان
سینه تاریک من
سنگ قبر آرزو  بود
سنگ قبر آرزو  بود
سنگ قبر  آرزو بود
سنگ قبر  آرزو بود
سنگ  قبر آرزو بود

هــمـه ی ِ قـراردادهــا را کـه روی کـاغـذهـای بـی جـان نـمی نویسنـــــــد !

بــعـضی از عـهـدهــا را روی قــلـب هـای هــم مـی نــویــسـیـم

حـواست به ایـن عـهـدهـای غـیـر کـاغـذی بـاشـد

شـکـسـتَنـشـان یـک آدم را مـی شـکند !!

کــــــــــــاش میدانستی قـدر اشک هایم را

کاش عشقم را و تنها آرزویم را می شنیدی

کــــــــــــاش تعداد اشکهایم را می شمردی

تــــا دریابی عشق کیلویی است یا دانه ایی!

عشق نـــــــــــــه کیلویی است و نه دانه ای.

عشق نـــــــــــــــــــه منطقی است و نه عقلی.

عاشق تنـــــــها میداند عشق از جنس چیست؟

و من خوب میدانم عشق از قلب است، عشق احساس است

کــــــــــــــــاش یک بار هم مرا درک می کردی ای عشق!

من معتقدم که هر کسی در زندگی یکبار عاشق می شود

ولی چگونه می توان دریافت که کدامین احساس عشق است و کدامین هوس؟!

تنها عشقی را می توان پاک دریافت که به کمک آن به پروردگار جهانیان نزدیک شد

پس ملاک عشق نزدیکی به خداست نه دوری

پس اگر با عشق از خدا دور شدی دریاب که هوسی بیش نیست.

گفت دوستت دارم و آهسته رفت

گفت عشقم بودی و آهسته رفت

عمر من بودی چه کردی با دلم

گفت عمرم بودی و آهسته رفت

شور تو باقی بماند در دلم

گفت هستم تا ابد ، آهسته رفت !

باورش سخت است که این مهرآفرین

با همه دردم مرا تنها نمود ، آهسته رفت

او که نامش ماندگار ، عشقش هزار ،

او که رویایش همیشه برقرار

با هــزارن آرمان و آرزو ، آهسته رفت

زندگی بال و پرت را میزنم !

زندگی روزی رگ خود میزنم !

زندگی از من چه میخواهی بگو !!!

آنکه روزی داده بودی ، عاقبت آهسته رفت !

من که مهرم را به پایش ریختم

من صداقت ریختم

من محبت ، من غرورم را به دار آویختم !

پس چه میگویند ؟ که گر مهری کنی مهرت دهند !

کو ؟ کو که گوید ؟ از محبت خارها گل میشوند ؟

او که روز زادنش مجنون نبود

او به چشم دیگران مظنون نبود

همچو مجنوند هزارانش چو من

تا به دست روزگار ، خل میشوند !

بر دلم زخمی زدی

ای کاش خنجر می زدی

ای کاش این شعر مرا

یا نه ، افکار مرا یا که از سر تا به پا ، جان مرا

آری تو آتش میزدی ! ! !

خواند این شعر مرا سر در گریبانش سپرد

خم به ابرو و

تبسم بر لبش

از پیش من ، آهسته رفت ! ! !

می خواهیم برویم

باید برویم

که رفتن تمام غایت و مقصد ما است.

و رفتن را برای ما رقم زده اند.

رفتن تنها چاره و تنها چیزی است که در دست ما بر می آید.

و این تمام غایت خلقتمان است.

می رویم چون اگر بمانیم مرده ایم

می رویم چون اگر نرویم هیچ کسی رفتن را نمی فهمد و هیچ کس راه نمی افتد.

می رویم

چون خدا خودش گفته مسافر مقصد من راهش هموار است و مقصدش نزدیک.

نه !   کاری به کار عشق ندارم من هیچ چیز و هیچ کس را دیگر در این زمانه دوست ندارم انگار این روزگار چشم ندارد من و تو را یک روز خوشحال و بی ملال ببیند زیرا هر چیز و هر کس که دوست تر بداری حتی اگر یک نخ سیگار یا زهر مار باشد از تو دریغ میکند پس با همه وجودم خود را زدم به مردن تا روزگار دیگر کاری به کار من نداشته باشد این شعر را هم نا گفته میگذارم .... تا روزگار بو نبرد .... گفتم که ... کاری به کار عشق ندارم ! قیصر امین پور